Krijgen nanodeeltjes nu het voordeel van de twijfel?
Als je deze kwestie een beetje volgt, weet je ook dat ik er kritisch in sta. Deeltjes van mineralen als zink en titanium zo klein maken dat ze geen witte waas meer op de huid achterlaten, heeft de afgelopen maanden voor nogal wat opschudding gezorgd, zelfs in ons kleine Nederland, via het programma Radar. De wetenschappelijke onderzoeken die gedaan zijn naar de (on)veiligheid van deze miniscuul kleine deeltjes heeft nog geen uitsluitsel opgeleverd, of de deeltjes veilig dan wel onveilig zijn voor mens en milieu. Onzekerheid bestaat over in hoeverre die deeltjes door de huid heen kunnen gaan, in het lichaam terecht komen en wellicht dna kunnen aantasten met ernstige ziekten tot gevolg – welke ziekten weet men ook niet te benoemen.
Vooral in Amerika speelt deze kwestie zeer omdat daar door de FDA alleen minerale filters officieel zijn goedgekeurd voor gebruik. In Europa hebben wij nog andere filters, waaronder Mexoryl (L’Orèal) en Tinosorb (BASF), waarvoor deze kwestie niet speelt omdat het geen mineraal maar een synthetisch filter is, dus ook niet het zonlicht reflecteert, maar absorbeert en zo de uv-straling onschadelijk tracht te maken voor de huidcellen. Nu roepen tegenstanders van dit soort filters weer dat ze irriterend zijn voor de huid en dat de minerale beter zijn, maar hoe beter zijn die minerale filters als er nano bij komt kijken? Hoe meer je in de technische materie achter het cosmeticaproduct duikt, hoe meer je achterkomt dat er zeer weinig consensus bestaat.
Het is frappant dat de EWG nu toch positief wil zijn over de nanokleine mineraalfilters, en dat doet het vooral op basis van een afweging: de deeltjes werken zo effectief in het weren van met name uva-straling dat men nu vindt dat het middel het doel heiligt.
Dit neemt niet weg dat de nano discussie tav veiligheid al gestreden is: niet dus. Want EWG wijdt er gemakshalve maar niet over uit dat de veiligheid van die deeltjes uberhaupt staat of valt met het feit of ze wel of niet goed gecoat zijn. Onze milieuprofessor Lucas Reijnders vertelde er in de Nieuwe Revu ook nog over: om pro-radicaalreacties tegen te gaan moeten de deeltjes adequaat gecoat worden.
Lees ook:
EWG bezorgt over de slechte werking van veel (Amerikaanse) zonnebrandmiddelen tegen uva-straling.
Nano en zonnebrand; waarom is er zoveel onduidelijk? Luister naar Monique’s radio interview
Favoriete zonnebrandcremes (zomer 2009)
