Ieder jaar schiet ik een dag of drie voor mijn vakantie in de stress; wat moet er dit jaar allemaal mee in mijn koffer?! Nog nooit is het mij gelukt om de perfecte vakantiegarderobe in te pakken. Echt, nog nooit! Zelfs toen ik een jaar of acht was en mijn moeder het meeste denkwerk deed, lukte het nog niet. En ik ben bang dat dit ook één van de dingen is die ik nooit van mijn leven ga leren. Zucht…leek ik maar wat meer op mijn kleine zus.
Mijn twee jaar jongere zus K. is compleet het tegenovergestelde van mij. Oké, qua uiterlijk willen mensen nog wel eens raden dat we zusjes zijn, maar qua karakter zijn wij compleet anders. Ik doe dingen zonder erbij na te denken, zij is de grootste twijfelkont die ik ken. Ik ga er vanuit dat alles wel weer op z’n pootjes terecht komt, zij kan niet slapen voordat alles precies zo is als zij wil. Zij is een pietjesprecies, ik kom niet eens in de buurt. Soms wil ze iets meer op mij lijken en andersom geldt dat natuurlijk net zo. Vooral toen ik haar ‘Ik-ga-op-vakantie-en-neem-mee’ lijstje onder ogen kreeg….
Vriendlief had aan tafel al een paar flauwe grappen gemaakt over de uitgebreide afvinklijst van mijn zus. Ik dacht nog; ach, dat zal wel meevallen. Mannen zijn tenslotte heel anders. Zij gooien alles ongestreken in hun koffer en kopen wel een nieuwe tandenborsten op de plaats van bestemming. Maar toen zag ik hem…de lijst. Gemaakt in Excel en netjes uitgeprint. Geheel overzichtelijk met verschillende categorieën (denk toiletartikelen, uitgaanskleding, strandkleding, overig…), aantallen en een afvink kolom. Ik heb heel hard gelachen. Dit tot groot ongenoegen van mijn zus die de lijst onmiddellijk uit mijn handen trok. Ik moest het ook niet wagen om iets uit haar koffer te pakken, want dan klopte haar lijstje niet meer. Toen moest ik natuurlijk nog harder lachen…
Maar nu lach ik niet meer. Ik ben gisteren weer begonnen met inpakken en het blijft een hels karwei. Ooit heb ik het gepresteerd om 8 kilo overgewicht mee te nemen. Ik ging 12 dagen naar het Portugese strand. Meer dan een bikini en een goede tube zonnebrandcrème heb je dan niet nodig zou je denken…Nou ik wel! Ik werkte destijds net als beautyjournalist en besloot om alle lekkere crèmepjes en maskertjes die ik had gekregen mee te slepen. Ik had op vakantie ein-de-lijk de tijd om hier van te genieten, toch? Je raadt het al; ik heb het nooit gebruikt in die 12 dagen. Op Schiphol kreeg ik wel een dikke overbagage-boete en een preek van mijn vriendinnen die het echt belachelijk vonden dat ik zo veel bij me had. Ze hoopten dat ik een zere rug zou krijgen van al dat gesjouw…dat zou me leren.
Niet dus! Een jaar later ging ik dan wel 5 kilo lichter op pad, maar ik was het meest essentiële kledingstuk vergeten: mijn strapless bh. Zonder dat ding kon ik 5 topjes(!) niet aan, wat betekende dat ik niet genoeg setjes bij me had voor 12 dagen stappen in Mallorca. Tja, waar je je al niet druk over kan maken.
Dit jaar heb ik besloten het anders aan te pakken. Niet meer zo veel meenemen en ook echt alleen de dingen die ik aantrek (dus niet alle shirtjes, schoenen en jurkjes die al twee jaar geen daglicht meer hebben gezien meenemen onder het mom; die kunnen nog wel eens van pas komen. Dat doen ze NIET, ik herhaal NIET.) Ik begon heel goed. Een jurkje hier, een shirtje daar. Er verscheen zelfs een flinke stapel met kleren die wel erg leuk waren voor een zonvakantie naar de Franse kust, maar bij gebrek aan ruimte helaas niet mee konden. Het ging goed…totdat ik een aantal lades onder mijn bed vandaan trok met ‘vakantiespul’. En daar ging het mis. Ik vond het ene na het andere jurkje waarvan ik het bestaan niet eens meer wist. Een prachtige Little Black Dress met rozen in garnaalroze, een azuurblauwe jurk met heel veel tule…Uren heb ik voor de spiegel staan draaien en alle mogelijke ‘ voor eronder’ schoenen hebben de revue gepasseerd. Vooral het zwarte jurkje met rozen was ik totaal vergeten. Terwijl ik al twee seizoenen lang met veel moeite mijn fashionweek-fähige outfits bij elkaar sprokkelde, lag dit fashionweek-fähige jurkje gewoon in een doos onder mijn bed…
Conclusie van dit verhaal: mijn koffer ligt nog steeds half ingepakt ergens op de grond in mijn slaapkamer. Hij weegt al meer dan 20 kilo en alle toiletartikelen, schoenen en overige ontbreekt nog. Misschien bel ik mijn zus wel voor hulp…Dan mag ze mij uitlachen. Zolang ze maar van mijn ‘ nieuwe’ zwarte jurkje met rozen afblijft! Want die gaat mee!
Lees ook Marieke’s fashioncolumn over front-row perikelen!
Foto copyright: Koen Broos
