Met Anorexia Nervosa zijn de meeste mensen wel bekend. Maar wisten jullie dat er nog een vorm van Anorexia is, namelijk Anorexia Mirabilis. Letterlijk betekent Anorexia Mirabilis ‘miraculeus hongerloos’ (miraculous lack of appetite) en werd vooral beoefend door vrouwen in de Middeleeuwen. Onze Debby doet verslag.
Anorexia Mirabilis en God
Anorexia Mirabilis wordt ook wel ‘holy Anorexia’ genoemd, dit was omdat de vrouwen die dit beoefende het deden in de naam van God. Het belangrijkste wat deze vrouwen wilde bewijzen aan de maatschappij, was dat er een scheiding tussen geest en lichaam bestond. Het lange tijd niet eten gaf mensen in die tijd het beeld dat de geest veel sterker was dan het lichaam en daarom ook belangrijker. Deze vrouwen werden aanbeden en vereerd omdat ze lieten zien dat ze op heel weinig voedsel konden overleven. Vaak namen ze alleen de heilige communie tot zich (ritueel in de kerk, waarbij je het lichaam van Christus tot je neemt).
Miraculous maids
De vrouwen die deze praktijk beoefenden, waren zwaar religieus en deden vaak meer dat alleen zichzelf verhongeren. Deze vrouwen bleven vaak hun hele leven lang maagd, waren flagellant (iemand die zichzelf geselt), droegen speciale kleding gemaakt van dierenhaar en sliepen op spijkerbedden. De meest beroemde vrouw die aan deze praktijk deed was Catherine of Siena (1347–1380). Deze vrouw was een non in de ‘Dominican Order’ en leefde buiten deze religieuze gemeenschap om Gods werk te doen.
Catherine of Siena at per dag een lepel met kruiden. Elk ander voedsel wat naar binnen geforceerd werd, kotste ze uit door een tak in haar keel te duwen. Naast dat de vrouwen geen gewoon voedsel tot zich namen, hadden ze ook andere praktijken. Ze dronken het pus van de zieken en aten de korsten van hun wonden. Deze extreme vastenperiode kon maanden tot jaren duren, Catherine of Siena at nooit. De vrouwen die aan deze praktijk deden werden een aantal voordelen toegewezen. Ze zouden een feestmaal kunnen maken uit kruimels, olie zou uit hun vingers komen, kunnen helen met hun speeksel en kannen kunnen vullen met drinken. Daarnaast werd geclaimd dat deze vrouwen melk gaven, ook al waren ze zwaar ondervoed. In 1940 werd Catherine of Siena tot patroon heilige van Italië benoemd en in 1999 werd ze benoemd tot Europa’s patroon heilige.
Anorexia Mirabilis en Nu
In de Renaissance periode (14 tot 17de eeuw) kwam een einde aan de populariteit van Anorexia Mirabilis. Het werd niet meer geaccepteerd door de kerk en het werd sociaal onacceptabel. Het zou gezien worden als een duivelse praktijk en een vorm van duivel aanbidding. Toch wist het te overleven naar de 20ste eeuw. In de Victoriaanse tijd begon het uithongeren omwille van het uiterlijk. Vandaag de dag bestaan er ook gevallen van Anorexia Mirabilis. De meest bekende is een fundamentalistisch christelijk meisje uit Colombia. Te lezen in dit Spaanse artikel van de antropologische afdeling van de universiteit van Los Andes, en daarnaast is het ook te vinden op Wikipedia. De link tussen Anorexia Mirabellis en Anorexia Nervosa is er een van grote discussie onder wetenschappers en historici. Sommigen vinden dat er overeenkomsten zijn tussen de twee vormen en dat ze zelfs in elkaars verlengde liggen. Terwijl een anderen beweren dat het tot het verre verleden behoort en als een typisch Christelijke uitingsvorm gezien moet worden. Een interessant boek dat dit fenomeen verder uitdiept en bespreekt is Fasting Girls: The History of Anorexia Nervosa van Joan Jacob Brumberg. Dus mocht je er meer over willen lezen….
Lees ook:
- Ook anorectische jongens hebben nu hun eigen hulpsite.
