Verleiding, we zien het overal. Langere wimpers, stralende huid. Mooie beloftes verpakt in nog mooiere woorden. Ook als je de beauty blogs en tijdschriften mag geloven, dromen we allemaal van een gave huid, zonder pukkeltjes, rimpels en vlekjes. Het is niet vreemd dat we dromen over de ideale schoonheid. Onderzoek toont aan dat mooie mensen meer vrienden hebben, beter betaald worden, sneller een baan vinden, ongeacht hun capaciteiten. Zou het door deze dromen komen dat we beloftes van reclames voor waar aannemen?
Misleidende advertenties
In de UK pakt de ASA (Advertising Standard Agency) reclames die beloftes doen die ze niet waar kunnen maken, streng aan. Advertenties van o.a. Rodial, Bio oil, L’Oréal en vele anderen moesten teruggetrokken worden omdat de belofte niet klopt, de foto gephotoshopt was of er nepwimpers gebruikt werden. En in Nederland wint Jetske van der Elsen een rechtzaak teghen Vichy over claims van het product Lift Activ.
Toch blijven vrouwen kopen. En zelfs Pauw & Witteman vragen zich af waarom vrouwen zich laten verleiden door mooie potjes terwijl ze weten dat de crème niet werkt. Wat is het waardoor we ons laten verleiden?
Ik stoor me niet zo aan deze campagnes. Als ik Kate Moss zie met wimpers tot haar wenkbrauwen dan weet ik heus wel dat je dat met mascara niet bereikt. Je krijgt een sprookje voorgeschoteld. Julia Roberts met een gladde huid zonder vlekjes, ach, hier zal echt de fotograaf hard hebben moeten werken, lees photoshoppen. En lees een advertentie maar eens goed. “Vanaf het eerste gebruik, lijkt uw huid zachter, egaler”. Ze schrijven meestal niet dat je huid egaler is. Nee, je huid ziet er egaler uit. Het is een subtiel woordenspel.
Een onrealistisch mens?
Oké, ik stoor me niet aan deze advertenties en ik beschouw mezelf als een realistisch mens die weet wat je wel en niet kunt bereiken met crèmes en schoonheidsbehandelingen. Maar toch laat ik mij net zo goed verleiden door mooie reclames of prachtige brochures. Koop ik (te) dure potjes crème, en heb ik net een nieuwe mascara gekocht die 4 mm langere wimpers belooft (Maybelline Illegal Length). En worden mijn wimpers 4 mm langer? Nee!
Waarom? Waarom koop ik iets dat z’n beloften niet waarmaakt? Ik weet dat ik teleurgesteld zal worden, waarom doe ik het dan toch? Ben ik minder realistisch dan ik dacht en trap ik toch in de verwachtingen die de reclame schetst? Laat ik mijn verblinden door een ideaalbeeld? En werkt het dan ook omgekeerd. Als ik sceptisch ben en dus nauwelijks verwachtingen heb, ben ik dan sneller tevreden?
Cosmetica is een intrigerende business. Er is zoveel meer mee gemoeid dan alleen harde bewijzen. We vallen voor het mooie flesje, de geur, de uitstraling. We kopen luxe. Het aankoopmoment, de aandacht van de verkoopster, is belangrijker dan het potje zelf. Ik kan me geen Chanel tas veroorloven, maar wel een Chanel lippenstift. Op die manier ervaar ik toch iets van haute couture. Ik hou van Japanse huidverzorgingsmerken (Kanebo, Shiseido) vanwege hun zen uitstraling, de rust alsof je zeeën van tijd hebt. Maar ook een Japanse crème moet nog steeds doen wat hij belooft.
Er zijn ook omgekeerde situaties, waarbij mijn verwachtingen laag zijn en ik aangenaam verrast word door een nieuw product. Zo’n ervaring had ik met Dior. Dior staat voor mij bekend om de mode en de make-up. Ja, ze doen ook aan huidverzorging omdat dat (mijn oordeel) makkelijk verdienen is. Ik had er niet zo’n hoge pet van op. Allemaal vooroordelen. Want toen ik voor het eerst een crème probeerde, was ik verkocht.
Soms is het moeilijk om vooroordelen los te laten. Ik hou van luxe. Tegelijkertijd wil ik resultaat. Ik weet dat Olaz prachtige producten biedt met werkzame stoffen, en dat ook nog eens voor een redelijke prijs. Toch staat de Olaz Regenerist serum al jaren ongeopend in mijn kast. Niet sexy genoeg. Ook al is Olaz erg goed en zal ik het mijn vrienden zeker aanraden, zelf gebruik ik het niet. Het kan niet aan mijn behoefte van luxe doen. Maar ook hier zijn uitzonderingen op. Ik hou van Avène en La Roche Posay. Geen luxe merken, maar ze voldoen dan wel aan mijn behoeftes. En waarom gebruik ik Eucerin wel en Nivea niet? Ze zijn allebei van Beiersdorf maar Nivea is voor mij te mainstream.
Een man koopt een Aston Martin en is daarmee nog geen James Bond. Dat weet hij. Een vrouw koopt Crème de la Mer en is daarmee nog geen fotomodel. Dat weet ze. Maar laten we vooral lekker blijven dromen!
Lees hier ook alle reviews van Gerti over cosmetica.
