Vorige week stond er in Volkskrant magazine een prachtig artikel van mijn collega journalist Harriet Duurvoort over de comeback van kroeshaar. ‘ Kroesharige vrouwen laten de weerzin tegen hun natuurlijke haar varen en herontdekken de veelzijdigheid van hun oorspronkelijke haar.’
Harriet, zelf van Surinaamse afkomst, spreekt van een ware bevrijding voor vrouwen, ze noemt het meer dan een modetrend. En dat gaat wel met de nodige inspanningen gepaard overigens. Vrouwen moeten echt de tijd nemen om afscheid te nemen van hun weaves, maar ze zijn het gedoe om altijd hun haar bloot te stellen aan chemische processen moe. Het klinkt niet vreemd in de oren, hoeveel vrouwen zijn er vandaag de dag wel niet kleur-moe? Zeker naarmate ze ouder worden? Het is net zoiets als Pil-moe.
Maar kroeshaar in bewang krijgen om maar te kunnen voldoen aan het burgerlijke westerse schoonheidsideaal is natuurlijk ook geen eenvoudige opgave. Er komen ontzettend veel hulpmiddelen en niet al te vriendelijke chemische stoffen aan te pas om het stijl te maken. Harriet voert in haar stuk een vrouw op die vertelt het zat te zijn elke week bij de kapper te zitten en honderden euro’s aan glad haar kwijt te zijn. En al die vrouwen met die haarstukken – je mag ze als man niet aanraken!
Ook de vaksite CosmeticsDesign schreef onlangs al naar aanleiding van een internationaal marketingrapport dat vrouwen op het Afrikaanse continent erg toe zijn aan producten om hun natuurlijke haar zo mooi mogelijk te houden. Ook daar zou de trendbreuk zichtbaar worden: weg van het chemisch bewerkte, stijle haar en terug naar de natural look. En deze consumenten zouden erg klagen over de geringe beschikbaarheid van producten van multinationals, die daar voet aan de grond hebben, die echt geschikt zijn voor hun haardos. Volgens het onderzoek zouden vrouwen steeds vaker terugkeren naar huisgemaakte recepturen en da’s niet goed voor de grote concerns, zo lopen ze marktaandeel mis en zien ze kersvers gewonnen consumentenharten terugveren naar lokale producenten.
Enkele jaren geleden was ik op bezoek bij L’ Oreals gloednieuwe R & D centre for black hair in Parijs. Indrukwekkend, juist omdat het helemaal gericht is op onderzoek naar black hair-soorten (er zijn er wel 38! wereld) en naar de productbehoeften voor dit haar. Zwart haar komt veel meer voor op onze planeet dan ons honden-boeren-melk haar. Van Azie tot Zuid-Amerika, van Afrika tot Noord-Amerika. Eigenlijk is het Kaukasische volk de enige uitzondering op de regel. Topman Jean-Paul Agon vertelde toen: ‘We hebben veel data verzameld over haardikte, haargedrag ofwel interactie tussen haren, ziekte, groei, de ideale condities voor follikelontwikkeling, gevoeligheden van de hoofdhuid. Er zijn meer dan 1000 ingrediënten onderzocht en talloze haarsoorten zijn gedefinieerd. Zo weten we inmiddels dat krulhaar in wel acht varianten voorkomt op de wereld.’ Het kan niet anders dan dat het internationale markt rapport voor black hair geen onbekende materie is voor multinationals als L’ Oreal. Zij hebben hun entree al lang gemaakt in deze markten.
Make-upartist en blogger Amanda Rijff kan zich overigens niet voorstellen dat afro hair echt mainstream zal gaan worden. ‘Je haar in een mooie afro onderhouden kost bijna net zoveel geld en zeker zoveel, zo niet, nog veel meer tijd als het ontkroest willen houden. Als je weaves goed zijn ingezet ben je wekenlang gevrijwaard van ingewikkeld onderhoud. Terwijl je je afro elke dag moet verzorgen, en er veel product voor moet gebruiken. Ik moet het nog zien…..die comeback.’
Bekijk ook nog deze film die wij met Amanda Rijff maakten over make-up voor de donkere huid:
