Vanaf de oprichting van BeautyJournaal heb ik jullie geinformeerd over de ontwikkeling van nanotechnologie in cosmetica en de betekenis ervan in cosmetica. Het is altijd een topic geweest dat wetenschappers onrustig maakte en in het kielzog daarvan ook consumenten en lobbygroepen. Hoewel lobbygroepen meer erover van zich hebben laten horen, en is de kennis erover bij consumenten nog altijd laag, zo blijkt ook uit dit onderzoek.
Inmiddels zou uit een vier jaar durende literatuurstudie van meer dan 30 onderzoeken, door de Deense Environmental Protection Agency, blijken dat niet aangetoond kan worden dat nanotechnologie in cosmetica onveilig voor ons is. De penetratie van deeltjes in de huid zou verwaarloosbaar zijn. Ook schade van minerale nanodeeltjes aan de huid zou zeer laag zijn.
Wat is nanotechnologie
Nanotechnologie betekent kortweg dat er gebruik gemaakt wordt van minuscuul kleine deeltjes van stoffen voor een specifieke werkzaamheid op de huid. Vooral in de productie van uv-filters, met name de minerale filters die berucht zijn in het achterlaten van een witte laag op je huid, werd het populair. Door die mineralen zo klein te maken bleef de huid mooi transparant en werd uit onderzoek duidelijk dat de filterwerking ook nog beter werd. Ook worden nanodeeltjes van titanium in tandpasta gebruikt, en komen nanodeeltjes voor in voeding.
Nanotubes in nagellak
En er worden nanotubes in nagellak toegepast om de houdbaarheid van de lak de verbeteren. Lees dit artikel er maar over. En goud- en zilverdeeltjes worden in nanoformaten gebruikt vanwege teintverfraaiende danwel anti-bacteriële eigenschappen.
Aantonen onveiligheid nanomateriaal
Er zijn de afgelopen jaren talloze onderzoeken gedaan om de onveiligheid van nanodeeltjes in ondermeer cosmetica uit te sluiten. De consensus was op een gegeven moment dat het geen kwaad kon voor onze gezondheid, mits we de deeltjes niet inademden (productiemedewerkers in cosmeticabedrijven moesten zich beter gaan beschermen), via zonnebrandspray’s, maar ook inname door lipproducten (pommades met uv filters dus) was niet handig, en nog steeds niet – dat geldt voor beide producten.
Tandpasta
Ook in tandpasta blijft het toch een nog onuitgesproken issue. Tandartsen zeggen tegenwoordig wel dat de tandpasta niet uitgespuugd hoeft te worden. Dat is vanuit het oogpunt van cariespreventie wellicht zo, maar vanwege de nanodeeltjes is het misschien toch raadzaam om het wel te doen. Dit is nu typisch weer iets waar de tandarts niet naar kijkt.
De huidbarriere bij eczeem
Ook bleef het onduidelijk of nanodeeltjes een geschonden huid, dat wil zeggen een huid met een beschadigde barriere door eczeemaandoeningen, wondjes e.d. kwaad konden doen: er te makkelijk doorheen konden komen. Ook daarover is nog steeds geen duidelijkheid, dus vermijdt het maar.
Nanodeeltjes in bloed traceren
Omdat er zoveel onrust was hebben Europese wetenschappers in 2012 (alweer) de INSTANT groep opgericht. Zij zouden een sensormethode gaan ontwikkelen waarmee nanodeeltjes in het bloed gemeten zouden kunnen worden. Helaas moet ik concluderen dat er sinds 2014 op die website van de groep geen nieuws meer is gemeld. Het lijkt wel stil te liggen?
Milieuschade
Uit het onderzoek van de Denen zou ook blijken dat het gevaar voor het milieu verwaarloosbaar is. Daar moet wel bij gezegd worden dat alleen naar het Deense milieu gekeken is. De geluiden die altijd uit Australie kwamen (het land is grootverbruiker van zonnebrandmiddelen met zijn inwoners met lichte huiden en felle zon), met name ook vanwege de aantasting van het Great Barrier Reef laten toch andere cijfers zien.
De voorlopige conclusie blijft dat het gebruik van nanomaterialen en de uitwerking ervan op mens en milieu gemonitord moeten blijven worden om nog betere grip te krijgen op eventuele risico’s die ze inhouden.
