Met kloppend hart naar Harrods
En dat valt dit keer vies tegen, met de nadruk op vies. Wat doe je als je een klus in Londen hebt geklaard, de mussen dood uit de bomen vallen en je vlucht naar Nederland pas vroeg in de avond vertrekt? Dan zou je denken dat je lekker in Hyde Park gaat zitten of liggen.
Niet deze jongen.
Ik ga met kloppend hart kijken hoe Harrods erbij staat. En dan met name de benedenverdieping die voor een groot deel is ingeruimd voor beauty. Sinds ik op mijn vijftiende voor het eerst in swingin’ Londen was en het meest statige warenhuis ter wereld bezocht, heb ik bij geen enkel volgend bezoek Harrods overgeslagen. Wat heb ik daar in de loop der jaren mooie parfums gekocht die hier pas veel later werden gelanceerd. Ik herinner met dat ik daar van Aqua di Parma de lavanda tonica kocht in 1999 en dat ik die dag van wel tien mensen hoorde hoe lekker ik rook. Dan loop je toch wat rechter, gezien mijn lengte geen sinecure.
“Ben je helderziend ofzo?’
Dit keer zat er een gapend gat tussen mijn vorige en huidige bezoek aan Londen, een gat van wel vijftien jaar. Vandaar het kloppende hart. Want zou de grand old lady nog steeds zo statig en voornaam zijn en tegelijk de vinger aan de pols houden zoals ze dat altijd heeft gedaan? Ik ga het mee maken. Het begin is goed. Een jongeman, die bij de stand van het verfijnde geurenmerk Byredo staat, vraagt of ik uit Amsterdam kom. Nou moe? Bijna! Ik vertel hem dat ik inderdaad geboren ben in Amsterdam en dat ik thans in Den Haag woon. ‘Maar,’ vraag ik. ‘Hoe weet je dat? Ben je helderziend ofzo?.’ ‘Ook,’ antwoordt hij. ‘Maar u heeft zojuist dit uit uw zak laten vallen.’ En hij geeft me mijn instapkaart terug.
Fotografische trots in verre landen
Ik begin een heel verhaal. Dat ik die instapkaart ook digitaal op mijn telefoon heb staan, maar altijd een geprint exemplaar achter de hand houd voor als mijn mobieltje leeg is. Ken je dat? Dat je een verhaal vertelt en halverwege denkt: ‘Waarom vertel ik dit in Godsnaam allemaal?’ Maar hij snapt het helemaal. ‘En omdat u uit Nederland komt, heb ik een leuke sample voor u.’ En hij pakt een doosje waar Inez en Vinoodh 1996 op staat, een geur die al in 2013 werd uitgebracht, maar wat maakt het uit. Het gebaar om iemand uit Nederland een geur van onze fotografische trots in verre landen te geven, wordt door ondergetekende zeer gewaardeerd.
Ik vind maar weinig nieuws
Ik wandel verder. Maar na een uurtje rondgekeken te hebben, bespeur ik toch een lichte teleurstelling bij mezelf. Nog steeds vergaap ik me aan de pracht en praal van deze schitterend gestileerde koopburcht. Maar ik vind maar weinig nieuws. Zelf denk ik dat dit meer te maken heeft met het feit dat Nederland in de afgelopen vijftien jaar niet heeft stilgezeten op Beautygebied. Zo hebben we Skins erbij gekregen om een voorbeeld te noemen. En die verkopen alles wat ze hier ook verkopen.
Toad in a hole
Tijd om de innerlijke mens te versterken, of beter gezegd: een beautybeurt te geven. Want eten is belangrijk voor het uiterlijk. Gezond eten zeker. En dit wordt misschien wel de grootste deceptie van de dag. In dit ‘kasteel’ verwacht je restaurants die met hun tijd zijn meegegaan. Maar niets van dat alles. Ik laat me door de ober van de tea room van Harrods overhalen om de specialiteit te proberen. Toad in a hole. Alleen die naam al. Toad in a hole bestaat uit vette worstjes, verpakt in zompig deeg en doordrenkt van een uien gravy. Wat op mijn bord komt is, zoals mijn lief het mooi weet te omschrijven,
Een Brits gedrocht uit het jaar nul
Met dit in je maag en je systeem wordt het smeren tegen de bierkaai met al die fraaie en dure crèmes hier. Ik ga maar weer eens op Nederland aan, het land waar het leven goed is. Of specifieker gezegd: waar de binnen- en buitenkant gevoelsmatig toch wat beter zijn gefinetuned.
