Terwijl in Europa met toenemende aandacht naar de veiligheid van stoffen in cosmetica wordt gekeken en dankzij voortschrijdend inzicht stoffen worden verboden omdat ze schadelijk zijn voor mens en milieu, tekent zich in Amerika een venijnige lobby af via de media om de hang onder consumenten naar schone producten onderuit te schoffelen. Clean beauty – het is onzin, maak je geen zorgen. ‘Onze producten zijn veilig’. Ook influencers zouden ervoor betaald worden deze boodschap te verspreiden, zo word gezegd.
De context mag duidelijk zijn: we leven in een vervuilde wereld, we staan bloot aan talloze chemicaliën waarvan we maar nauwelijks weten welke gezondheidsschade ze aanrichten. De wetenschap is erop ingericht om afzonderlijke stoffen op ziekmakendheid te onderzoeken en daarbij dan aan te geven tot welk percentage het veilig gebruikt kan worden.
Dat klinkt oke, maar het gevaar schuilt hem niet zozeer in die individuele stoffen als wel een ondefinieerbare cocktail aan stoffen waaraan we blootgesteld worden. Al die stoffen bij elkaar: wat voor gezondheidsrisico levert het dan op? En daar gaan ‘we’ mank. We weten het niet. En daar wringt het nu steeds meer.
Niet alleen bij cosmetica, maar ook bij alle gebruiksvoorwerpen, bij de lucht die we inademen, bij het water dat we drinken, bij het voedsel dat we eten. Bijproducten uit de (petro)chemische industrie met kankerverwekkende eigenschappen, pesticiden met kankerverwekkende eigenschappen. hormoonverstorende eigenschappen. Noem het maar.
Pfas in de koekenpan werd verboden, op Tefal kwam als merk een smet te liggen. Maar het wordt ook als bijproduct in waterproof cosmetica gevonden. Giftig benzeen dat normaal in benzine zit (wil je dat nog wel??) wordt aangetroffen in zonnebrandcrème. Recent kwam weer naar buiten dat verboden pesticiden toch in ons drinkwater zitten.
En dat laatste is ook het geval in bijvoorbeeld in de staat New York, waar te hoge concentraties 1,4 dioxane ethoxylaat wordt gevonden. De stof wordt nu onder curatele gesteld – de normen moeten worden aangepast. Het is de lieveling in de cosmetica- en wasmiddelen industrie, als goedkoop en goedwerkend schuimmiddel.
In Amerika gonst het van de geruchten dat influencers worden ingezet om vooral maar te vertellen dat producten die niet onder de noemer clean beauty vallen toch echt veilig zijn. Er is een lobby gaande vanuit de industrie die niet zoveel met het begrip heeft en met de angsten en behoeften van een groeiende groep consumenten.
En dat is ook een punt van discussie. Vanuit producenten van plantaardige cosmetica verwijt men vooral de formuleerders in de chemische industrie voor cosmetica geen oog te hebben voor de zorgen van consumenten om hun gezondheid en leefwereld. Men heeft een tunnelvisie en kijkt niet verder de grondstoffen ter verwerking.
Men stelt dat consumenten bezorgd zijn om de wereld om hen heen en dat chemici zich daarvan te weinig bewust zijn. Ook chemici zouden zich meer moeten afvragen waarom consumenten zo bezorgd zijn, het is niet alleen maar een marketing-gig van ‘groen is hip’, er zit een reden achter. Het feit dat ook influencers ingeschakeld worden om te benadrukken dat producten veilig zijn, als het om producten gaat die niet onder de standaard van clean beauty vallen, baart extra zorgen.
Nu is de term clean beauty ook geen vastgelegde definitie, het is vooralsnog een fluide begrip, maar het geeft wel duiding aan dat consumenten veilige stoffen wensen. Met clean beauty bedoelt men producten waarin geen stoffen meer verwerkt zijn die ook verdacht zijn van schadelijkheid voor de gezondheid van de mens en milieu. Verdacht, dus nog niet officieel wetenschappelijk aangetoond, maar wel met vermoedens van….en sowieso met uitsluiting van stoffen die al wel als schadelijk te boek staan. Heikel punt hierbij is dat de kijk hierop niet in alle werelddelen nog eenduidig is. Wetgeving zou hierin meer verandering kunnen brengen – en dan ook overeenstemming in wetgeving in verschillende werelddelen.
Het vraagt van de industrie ook een enorme inspanning om volledig over te schakelen naar producten met stoffen die veiliger en niet milieu-vervuilend zijn.
Het begint al met het erkennen van de problemen, en het erkennen van de onrust bij consumenten en een duidelijke definitie vervolgens te maken van clean beauty, waarbij alle disciplines betrokken zijn: producenten van ruwe grondstoffen voor de industrie, chemici, toxicologen, consumenten, milieudeskundigen en cosmeticabedrijven die de producten vermarkten.
- Geniet mee met de video van Monique’s facial met Absolution, een prachtig organic merk uit Frankrijk
Overgaan op productie volgens duurzame spelregels die onze planeet niet afbreken en al wat erop leeft, maar met respect daarvoor: volgens de 12 principes van Groene Chemie. Een plan van aanpak dat overigens al in 1998 ontwikkeld werd.
bron: CosmeticsDesignUSA
Lees ook:
