Deze vraag stelde onlangs een cosmetisch arts op LinkedIn. Het intigreerde mij meteen. Ten eerste omdat ik mij dit nog nooit heb afgevraagd. Terwijl ik in de beauty industrie werk. Moet ik me dat niet afvragen dan? Nee. Er schuilt ook een addertje onder het gras. Ik hou niet van dit soort vragen, en ik zal je uitleggen waarom….
Ok, de arts had een doel met deze vraag, eigenlijk gezegd een missie: dat je niet voor snelle oplossingen moet gaan die op de lange duur wellicht je gezicht niet mooier maken, maar dat je beter voor lange termijnoplossingen kunt gaan. In dit geval betekent dat ook werken aan het fundament van het gezicht. Hierover maakte ik met cosmetisch arts Frodo Gaymans al eens een mooi video interview. Bekijk dat hieronder nog maar eens:
Toch vind ik het geen prettige vraag. Er gaan diepere lagen van betekenis onder schuil, die de druk op de eisen van het schoonheidsideaal blootleggen. Het raakt aan je zelfbeeld, aan sociale druk, aan de onvermijdelijke veroudering. Ik vind het eigenlijk iets geniepigs hebben, deze vraag.
Schoonheidsnormen
De vraag “Hoe wil jij er over vijf of tien jaar uitzien?” gaat vaak niet over persoonlijke- of gezondheidsdoelen. Het raakt aan de maatschappelijke normen rond schoonheid en jeugdigheid. Het onderhuids de boodschap geven dat er een “juist” uiterlijk is waar we allemaal naar zouden moeten streven. Vooral in deze wereld waarin jong en aantrekkelijk blijven (nog altijd) de norm is. Hiermee wordt er door het stellen van dit soort vragen een druk op je gezet. Het zou aan de andere kant van de medaille kunnen betekenen dat je kan gaan voelen dat het niet acceptabel is om er ouder uit te zien of je natuurlijke veroudering te accepteren.
Ik vind het veel intelligenter en duurzamer door nadruk te leggen op gezondheid en mentaal welzijn. Dus: hoe wil jij je voelen over tien jaar.
Taboe van veroudering
Het raakt natuurlijk ook het al zo vaak besproken thema van het taboe op veroudering van de huid. Ik ken bijna geen vrouw meer die geen glad voorhoofd heeft op haar vijftigste. Ik zie het om mij heen, ik zie het op tv. Het is leading, en als ik dan weer naar mijn eigen vette fronsrimpel kijk, denk ik ook echt wel eens dat er een ’toxje’ in moet. Heel soms doe ik dat ook. Vooral eigenlijk in perioden dat ik me mentaal wat minder krachtig voel. En daar ga je al: je wordt onzeker van je tekenen van veroudering, die ook wel sterker lijken als je je minder on top of the world voelt.
Ik moet wel zeggen dat ik het rustgevend vind om tegen een gezicht aan te praten waarin geen beweging ziet. Het wordt een soort niemandsland, zacht en zonder kleur. Maar ik mis gezichtsuitdrukkingen wel als er een grappig en pittig gesprek gevoerd wordt. Ik moet me dan heel erg concentreren op de woorden die iemand uitspreekt. En dan maar hopen dat die persoon taalvaardig genoeg is om nuances in het gesprek te brengen, omdat de non verbale communicatie plat ligt;-)
Hyperfocus en hang naar perfectie
Door zo’n vraag te stellen over hoe je er over vijf of tien jaar uit wilt zien, kan het ook flink wat druk leggen op jongere mensen, die er eigenlijk nog perfect uitzien – in die zin dat er nog geen sporen van veroudering zijn. Ik hoor steeds vaker dat jonge vrouwen (in dit geval) preventief al een ’toxje’ of fillers met hyaluronzuur of skinboosters wensen. Om de tijd vooruit te zijn, geen rimpels te ontwikkelen. Letterlijk hoor ik vrouwen al zeggen dat ze bang zijn dat ze rimpels krijgen.
Ik moet dan altijd weer denken aan de prachtige uitspraak: een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest…..
Onnodige druk
De vraag creëert wat mij betreft onnodige druk om na te denken over een toekomst waarin je uiterlijk centraal staat. Ik vind het veel belangrijker om te benadrukken dat persoonlijke groei, geluk en welzijn niet afhankelijk zijn van je uiterlijk, maar van innerlijke ontwikkeling en het nastreven van gezonde doelen.
Emotionele gezondheid
Mocht je van nature al geneigd zijn om perfectionistisch te zijn, dan kan het echt je valkuil worden als je een vraag als deze letterlijk neemt, en er naar gaat leven. Oppervlakkige zelfverbetering maakt uiteindelijk ongelukkiger dan zelfacceptatie en innerlijke groei. Het kan je emotionele gezondheid aantasten.
Eeuwig fris
Tot slot vind ik ook het gevoel van controle dat het oproept niet fijn. De trigger om meer controle te krijgen over jezelf, je uiterlijk, maar ook de angst ervoor als het je niet lukt. Het is gewoon een totaal onrealistisch perspectief wat iemand je wil geven als deze vraag gesteld wordt. Veroudering wordt beïnvloed door genetica, gezondheid en onvoorspelbare factoren. De vraag suggereert echter dat het uiterlijk iets is dat volledig beheerst en gemanipuleerd kan worden. Dat kan niet….
lees ook
Zien, of, voelen?
Het triggerde mij dan ook om de arts erop te wijzen dat ik een andere vraag veel belangrijker vind voor de kwaliteit van leven: Hoe wil jij je voelen over vijf of tien jaar. Ze vond het steekhoudend, en bedankte mij voor het inzicht.
Nee, ik wil geen volle toet vol fillers
Tot slot: we zien momenteel weer een vraagstuk rond de puffy faces opdoemen, als gevolg van jaren lang hyaluronzuur fillers inspuiten. Inmiddels is bekend dat deze middelen toch niet helemaal oplossen zoals altijd gedacht werd. We zien ook een verschuiving naar meer regeneratieve oplossingen om samen te werken met de huid: niet extern vullen voor meer volume, maar de huidcellen zelf een boost geven voor een betere werking.
Als je dan de vraag ‘Hoe wil jij eruit zien over tien jaar’ op de huidige ontwikkelingen plaatst, krijg je toch een bijsmaakje, want niemand zal zeggen: ik wil een lekkere volle toet hebben…..
Wat mensen willen is verouderen op een zachte manier, je mag het zien, als het maar rustig overkomt. Ik gun je een heerlijk rustig brein, in evenwicht, met liefdevolle gedachten en een hartverwarmende energie voor anderen. Maak gebruik van alle mooie technieken en producten die er zijn, maar blijf je bewust van je oprechte, intrinsieke motivatie.
