Een Boyzilian is niet voor de poes
Het hebben van een rijke fantasie is niet altijd een zegen. De avond voordat ik bij het Haagse filiaal van Delete (‘Professionals in waxing’) een Boyzilian krijg, heb ik een verschrikkelijke nachtmerrie.
Ik droom dat ik naakt op een martelbank lig met mijn benen gespreid en met mijn voeten in beugels geklemd. Naast me staat lingerie-ontwerpster Marlies Dekkers. Ze heeft een BH aan en een slipje. Verder niets. Ze legt haar hand op mijn trillende arm en zegt: ‘Er is niets om je zorgen over te maken. We gaan je eerst grondig reinigen.’ Vervolgens geeft ze een kort bevel. Een naakte assistente komt heupwiegend aanlopen met een hoge drukspuit in haar handen, die ze op mijn schaamstreek richt.
Op dat moment word ik zwetend wakker, terwijl ik een kussen tussen mijn edele delen geklemd houd.
‘Gelukkig heb ik mijn penis geen naam gegeven’
En dat allemaal omdat de dame die de pr voor Delete doet, had gemaild dat bij mannen meer de nadruk op het grondig reinigen wordt gelegd en minder op het ‘verwen-moment’. Waarom ze ‘verwen-moment’ tussen aanhalingstekens had gezet en er een smiley achteraan had gegooid, valt te lezen in het stuk dat capo di tutti beauty, Monique Lindeboom een paar weken geleden heeft geplaatst over haar ervaringen met de Vajacial, de facial voor de schaamstreek, die – zo laat Delete op de site weten – wél voor de poes is.
De Boyzilian is niet voor de poes
Gelukkig heb ik mijn penis geen naam gegeven en praat ik ook niet tegen hem. Anders zou ik een boel uit te leggen hebben gehad.
‘Neem maar een bijtblokje mee’
Eva is een jonge, mooie vrouw en ze vraagt of ik alles wil uittrekken. Behalve mijn shirt. Die mag ik aanhouden. Ze gaat even weg en ze komt zo terug als ik op het massage-bed lig met een handdoek op mijn schaamstreek.
Op de handdoek ligt ook een zwarte bal. Om in te knijpen als ik het niet trek straks. Ik moet denken aan het appje dat ik van Monique kreeg om me gerust te stellen.: ‘Neem maar een bijtblokje mee…’ Altijd fijn, die steun van hogerhand.
Als Eva terugkomt, trekt ze de handdoek weg en gaat ze meteen aan de slag, ondertussen gezellig keuvelend.
Even ben ik de kluts kwijt en laat me ontvallen: ‘Hij is aan de extra kleine kant op het ogenblik…’ Wat zeg ik nou? Ik kan wel door de grond zakken. ‘Dat gebeurt vaker,’ zegt Eva lachend. Ongetwijfeld, maar ik weet niet of ze dan ook het puntje van een slak ziet, die zich teruggetrokken heeft in het slakkenhuis.
‘Ik leg mijn ziel en zaligheid in haar handen’
Waar ben ik aan begonnen? Nu begrijp ik voor het eerst wat vrouwen allemaal moeten doorstaan om te beantwoorden aan het hedendaagse schoonheidsbeeld. Aan de andere kant hebben mannen in de oudheid eeuwenlang zich in allerlei bochten moeten wringen om volledig onthaard voor de dag te komen. Ooit een Grieks standbeeld gezien van een man met borst- en schaamhaar.
Barbaren hebben haar
Al in de 6e eeuw voor Christus begon het gedonder. Puimsteen, schelpen, haaientanden, vuursteen, van alles werd er gebruikt om de haren te verwijderen, want haren op je hoofd en op je wangen , ala, maar onder je keel moest alles weg, want anders was je een barbaar.
Hoe wil ik het hebben?
Eva vraagt hoe ik het hebben wil, de vorm van mijn schaamhaar. Ik wil niet helemaal kaal zijn boven mijn lid, maar verder laat ik het aan haar over. Ik bedoel: ik leg mijn ziel en zaligheid toch in haar handen. En dan begint ze met de behandeling. Het is gevoelig. Maar het valt alleszins mee. Ik vraag me af waar ik het voor doe. Want dat ik kaal ben daar beneden, voelt straks schoon en glad, maar veel zien kan ik er niet van.
Met kapmes richting clitoris
En dan realiseer ik me hoe fijn het is als een vrouw geschoren is en hoe ik me tot ver in de jaren 90 met een kapmes een weg moest banen richting clitoris. En dat vond ik als liefhebber van orale seks geen onverdeeld genoegen.
‘Adem en Eva’
Eva en ik praten honderduit tijdens de behandeling. Vind ik toch fijner dan stilzwijgend in een balletje knijpen. Een paar keer doet het pijn, waarna Eva, die de behandeling snel en professioneel uitvoert, adviseert om diep in en vervolgens snel uit te ademen.
Adem en Eva. En dan is het voorbij. Ik krijg van Eva het compliment dat ik de behandeling rustig heb ondergaan. Ik voel tussen mijn schaamstreek. Wat voelt dat glad! Fijn gevoel.
De eveneens (had ik al gezegd dat ik dat een mooi woord vind?) vriendelijke area manager van Delete Den Haag, Ron Claessens, vertelt nog iets over de nazorg producten die ik mee krijg en ik verlaat als een blij man de zaak.
In de wetenschap dat ik hier iemand heel gelukkig mee maak.
