Deze Engelse krant staat erom bekend dat het graag smeuiig nieuws brengt, waarin de emotie de boventoon voert, en het rationele, beargumenteerde feitelijke nieuws vaak ondergeschikt is. Persoonlijk vind ik het, als uitgever van BeautyJournaal, en journalist, vaak tenenkrommend dat zoveel ‘nieuws’ uit die krant door internationale nieuwssites, ook in Nederland wordt overgenomen. Ook al is het lacherig nieuws, je onthoudt het toch, en ook al heeft het nauwelijks tot nooit betrekking op de lokale (Nederlandse) situatie, en wordt er nauwelijks onderbouwd, het kan je beïnvloeden in je meningvorming.
In diezelfde krant had afgelopen week een stuk gestaan waarin diverse beautyredacteuren van Engelse magazines hun mening mochten geven over cosmetisch medische ingrepen en behandelingen die daar tegenaan hangen. De schrijver van het blog (een arts) ergerde zich eraan dat er zo weinig onderbouwd werd, alle ervaringen die werden weergegeven in het stuk over het doen van peelings, injectables, et ceterea, waren persoonlijke, emotionele meningen. Het zou de lezer van dat stuk maar een eenzijdig beeld geven.
Nu moet ik wel zeggen, het is maar net wat de insteek is van de journalist met zo’n artikel. Als duidelijk is dat het om persoonlijke meningen gaat, dan is dat zo, en dat was ook hier het geval. Als beoogd werd om een journalistiek stuk te schrijven, dan mis je inderdaad de wederhoor, ofwel de balans in het verhaal, waarbij twee kanten aan bod komen.
Dat laatste aspect vinden we op beautyJournaal belangrijk. De ‘waarheid’ is nooit zwart of wit, maar altijd grijs en het is belangrijk vinden wij, om lezers stof te geven om zelf na te denken en een eigen mening te vormen. Wij zien dat ook met ons eigen testpanel. Deze vrouwen zijn zorgvuldig gescreend op hun affiniteit met beautyproducten maar ook op hun intellectuele vermogens om te kunnen analyseren en beschrijven. Toch blijft het maar een momentopname en ook maar van 1 persoon. Maar het geeft stof tot nadenken.
Dit platform is ook deels ontstaan uit het feit dat er ergenis was over de vaak eenzijdige berichtgeving over cosmetica in menig vrouwenblad. Alleen de marketingkant wordt belicht: het feelgood aspect, de emotie van de producten. Terwijl cosmetica veel meer is dan dat, er gaat een mega industrie achter schuil waarin heel wat disciplines samen komen: van toegepaste wetenschap tot gedragsleer en consumentengedrag, marketing, economie (heel veel van dat vooral ook), ga zo maar door. Het is een uitermate fascinerende industrie. Het is omgeven met iets geheimzinnigs. Prachtig, en helemaal als je als journalist ook het uitgeversvak binnenstapt en kennismaakt met al die andere facetten die bij het overbrengen van de boodschap horen, om te leren hoe je van je uitgeefproduct een succes kan maken. Je leert te navigeren met die geheimzinnigheid, omdat daar tegelijkertijd de verkoopkracht in schuil gaat – waar per slot van rekening alles om te doen is.
BeautyJournaal wordt geprezen om haar evenwichtige benadering, om het feit dat we niet pretenderen alwetend te zijn, gebruik maken van deskundigen om meningen aan te vullen en feiten te beargumenteren.
Diep in mijn hart heb ik vaak gedacht: jonge journalisten die beauty willen gaan ‘doen’ moeten apart bijgeschoold worden, zodat ze over hun grenzen heen leren kijken en niet binnen het door marketing- en advertentieverkoopafdelingen geschapen kader blijven hangen. Een goede journalist hoort onafhankelijk te kunnen zijn, zaken kritisch (gek woord overigens, want in de beauty’journalistiek’ heeft het een negatieve connotatie – veelzeggend huh) te benaderen, objectief te kunnen beschouwen, en niet (alleen) de emotie of de voorgeprakte informatie te laten prevaleren. Elke redacteur zou ook journalist moeten zijn, maar de realiteit is anders. Nu waren hier in dit stuk van Daily Mail wel senior redacteuren opgevoerd, die toch zeker wel op de nodige vliegjaren tuffen (gaan we vanuit), en dat hoef je niet per definitie te verontachtzamen.
In dat stuk in Daily Mail lazen we vaak meningen die meer naar de negatieve kant neigden, dat behandelingen tegenvielen qua tijd, duur, resultaat, prijs, en dergelijke. Dat vindt een arts die commercieel opereert en aan zijn marketing moet denken, natuurlijk ook helemaal niet leuk, en dat wordt natuurlijk in dat blog ook tussen de regels door geventileerd.
In the end, it’s all marketing-driven, en ik weet inmiddels dat artsen daar ook heel goed in kunnen zijn, wellicht nog beter, omdat ze met hun medische achtergrond kunnen schermen – wat vertrouwen opwekt, per definitie. En ook niet altijd terecht. Wij zien regelmatig voorbeelden van voorlichting van cosmetisch medisch artsen die ons de haren ten berge doen rijzen, zo commercieel en maar half feitelijk als het dan is.
Wellicht had Daily Mail de beauty-redacteuren en de artsen bij elkaar moeten zetten en ze op elkaar moeten laten reageren. Je hoeft er samen niet uit te komen, echt niet….
