In 2017 maakte ik ruim 50 columns voor BeautyJournaal. Mooi moment om eens te inventariseren wat ik aan producten en bezigheden, waar ik in de afgelopen 12 maanden wekelijks over geschreven heb, mee wil nemen naar 2018. Om de simpele reden dat ik niet meer zonder kan.
Meer groente dan vlees
De column van 22 oktober ging over dat ik mijn leven groener was geworden. Ik had net zo goed kunnen schrijven dat mijn lever groener was geworden, want waar ik op doelde was dat ik meer groente ben gaan eten vorig jaar.
Ik schreef: ‘Niet dat ik daar heel bewust voor koos. Het is op mijn pad gekomen. In eerste instantie door de vrouw die in februari vorig jaar in mijn leven kwam en in sommige opzichten nog van de oude stempel is en er geen probleem mee heeft als iemand zegt dat de liefde van de man door de maag gaat. In de afgelopen bijna twee jaar maakte ze het ene wonderbaarlijk lekkere gerecht na het andere voor ons, waarbij er altijd meer groente dan vlees op tafel kwam.’
Het voelde gewoon goed. Op alle fronten. Groente is beautiful food. Kortom: 2018 wordt wat mij betreft nog groener.
Geen pijn, geen irritatie, geen jeuk
Van de week onthaarde ik mijn cojones (Spaans voor ballen) en waar ik normaliter een dag of twee problemen zou hebben met zitten en met bewegingen als zijnde getrouwd, had ik nu geen centje last. En dat alles dankzij een crème voor tussen mijn benen, waar ik een aantal weken geleden een column over schreef.
Ik noteerde toen: ‘Ik scheer me niet, ik gebruik ontharingscrème down under. En dat was tot voor kort geen onverdeeld genoegen. Vooral niet achteraf. Maar toen begon ik de voor dat doel speciale Gentle Intimate Care te gebruiken en had ik geen centje last meer. Geen pijn, geen irritatie, geen jeuk. Mijn schaamstreek was opeens als een kalme zee waar het zonnetje op scheen. Met een heel zacht lentebriesje, waant daar zorgden de verkoelende ingrediënten in de crème wel voor. Ook als ik me niet had onthaard, bleef ik het (zuinige) product gebruiken. Het rook lekker en als ik het na het sporten en douchen niet had gebruikt of was vergeten, voelde ik me niet compleet.’
Het zijn de kleine dingen doe het ‘m doen. Ook in 2018. En daar bedoel ik niet mijn geslacht mee, maar dat tubetje.
Wat deed het me goed
In 2017 zag ik eindelijk het licht en begon ik naar de gym te gaan. Niet om te kijken hoe anderen het deden, maar vooral om zelf bezig te zijn. Het was lang geleden dat ik in een sportschool was geweest om serieus aan de slag te gaan met het ijzer. En wat deed het me goed.
Ik schreef er natuurlijk een column over, want dit was misschien wel mijn grootste beauty-slag van 2017, een gezonde habit waar geen plastische chirurgie tegen op kan. Inmiddels ben ik van 105 kilo naar 85 gezakt. Met daarbij nog de kantekening dat er ook spiergewicht bij is gekomen, dat zwaarder is dan vet. Volgend jaar doe ik gewoon mee aan de Mister Universe-verkiezing. Zou wel leuk zijn op mijn 62e.
Naakt in een flipperkast
Dit is het jaargetij dat ik er heel bleek en vaal uit kan zien. Naar een zonnebank gaan, vind ik een verschrikking. Door de hi-tech apparaten van tegenwoordig, lijkt het alsof je naakt in een flipperkast ligt. Bovendien is het ook niet goed voor je gezondheid. Het alternatief was tot voor kort dat ik bruin zonder zon gebruikte. Ik zag er niet bleek en vaal meer uit, maar de keerzijde was dat ik een kleur had, waardoor ik zo mee kon met het legioen Oranje-supporters, waarbij ik ook nog eens heel apart geurde, want elke selftan rook als selftan.
En toen ontdekte ik een nieuw product, waarover ik de column De Familie Bruin schreef.
Een passage: ‘Inmiddels gebruik ik Tan-Luxe sinds september en qua bruining-product wil ik nooit meer iets anders. Niemand heeft nog tegen me gezegd dat ik selftan gebruik (voorheen wel) en mijn meisje wil me zoenen als deze ‘face’ op mijn gezicht zit (voorheen niet). Het merk heeft een imposante range van producten, zoals de ‘sleep oil’ (bruin worden terwijl je slaapt) en ’the water’, wat neerkomt op transparant bruinen.’ Voor alle jaargetijden van 2018.
Met mijn goede been uit bed
Tot slot ontdekte ik in 2017 dat een dagelijks ritueel zoveel fijner wordt als je de juiste tools gebruikt. En dan heb ik het over scheren. Bij drogist Van der Gaag in Den Haag kocht ik een echte dassenharen-kwast en een nieuwe wereld ging voor me open.
Ik schreef in mijn column over deze ‘vondst’: ‘De volgende ochtend stapte ik met mijn goede been uit het bed van mijn lief. Bij haar stap ik meestal met mijn goede been in bed. Maar vandaag was de grote dag. Na een warme douche pakte ik mijn kwast, die nog naar nieuw geurde en zeepte mezelf in. Het schuim was vol en creamy en het gevoel van de kwast op mijn gezicht was sensationeel fijn. Het kan verbeelding zijn, maar ik schoor me daarna ook veel gladder. In mijn gedachten keek mijn lieve grootvader zaliger mee. En hij zag dat het goed was. We zijn geneigd om de dingen die fijn zijn een gedoe te gaan vinden. Maar daar doe ik sinds een paar dagen niet meer aan mee.’
Dat is ook mijn goede voornemen voor 2018. Om de dingen die fijn zijn geen gedoe meer te gaan
