‘Je moet er echter ook wel iets voor over hebben, niet alleen geld maar zeker ook tijd en energie. En dat hebben we niet altijd in overvloed. Een vriendin wenste laatst een compleet opgemaakt gezicht te bezitten waarin ze dan haar onopgemaakte hoofd kon drukken, even aanwrijven en klaar voor een feest. Zoiets als in de film Face off. Een andere vriendin kijkt in onopgemaakte toestand eerst wie er voor de deur staat als de bel gaat en beslist dan pas of ze open doet of niet. Behoorlijk vaak blijft de deur gesloten. Weer een ander maakte het laatst wel erg bont; ze werd ’s nachts gebeld door een vriend die was gevallen en naar het ziekenhuis gebracht moest worden. Wat denk je, stapte ze direct in haar auto om naar het huis van de vriend te scheuren? Nee hoor, ze maakte zich eerst op.
‘Als de bel ging dan deed ik licht gapend open. Mijn haren in een ‘net uit bed coupe’ en ik wreef –alsof- in mijn ogen. Zooooo schattig.’
‘Vroeger wilde ik dat mensen hun bezoek aankondigden omdat ik zo onzeker was zonder full make-up dat ik niet kon genieten van het onverwachte bezoek. Hoe sneu ben je dan?! Ooit had ik een jongere minnaar die de gewoonte had om na zijn nachtdienst langs te komen. Veel te vroeg natuurlijk om er al gemake-upped bij te lopen en ik ben ook nog eens geen ochtendmens. Maar zo’n veel jongere man riep het aloude onzekerheidsduiveltje weer klaarwakker en dus zette ik de wekker een halfuur voor de verwachtte aankomsttijd van de meneer in kwestie en leukte mezelf wat op. Heel subtiel natuurlijk, een vlekje wegwerken hier, een bijna niet zichtbaar kleurtje op de lippen en met een -bijna schoon geveegd- mascaraborsteltje de wimpers aangezet. Eén druppeltje parfum moest voldoende zijn om begeerlijk te ruiken. Slapen doe ik het liefst in katoen, dus verwisselde ik mijn brave pyjama voor een zacht glanzende satijnen uitvoering. Als de bel ging dan deed ik licht gapend open. Mijn haren in een ‘net uit bed coupe’ en ik wreef –alsof- in mijn ogen. Zooooo schattig.
De inmiddels ex- minnaar heeft het er, 15 jaar na dato, nu nog over als ik hem weer eens tegenkom. Hij snapt maar niet dat iemand zo mooi uit bed kan komen. Hopelijk leest hij dit niet want dan is de arme jongen een illusie armer. Inmiddels ben ik dat soort streken al lang verleerd. Natuurlijk maak ik me nog steeds op als ik ‘uit’ ga, maar ik ben er gelukkig niet meer zo mee bezig. Ik verzorg me goed en ook als ik thuis ben heb ik altijd lipstick op en een lijntje rond mijn ogen maar daar blijft het dan wel bij. Zette ik vroeger, bij wijze van spreken, zonder make-up de vuilnis nog niet buiten, nu ga ik met alleen mijn minimale aanpassingen een boodschap doen of met de hond wandelen.
Al geef ik eerlijk toe dat er nog steeds momenten zijn dat ik het betreur niet iets meer moeite gedaan te hebben. En soms gebeurt het op zo’n minimalistische dag dat een leuke man me waarderend aankijkt. Je zou verwachten dat het effect daarvan is dat ik de boodschap krijg dat het blijkbaar best nog meevalt. Nee hoor, ik vraag me dan serieus af of de man in kwestie wellicht een brilletje nodig heeft.
Daar blijkt dus uit dat, ook al ben ik door de jaren heen vele malen makkelijker geworden, uiteindelijk de versie van mezelf met make-up me het beste bevalt.’
Rona
Lees ook de column van Gerti over georchestreerde nagellak hypes
