Ja, ook wij maken ons er schuldig aan: het overnemen van claims van merken dat een zonnebrandproduct veilig is voor koraalriffen. Maar hoe hard is die claim eigenlijk te maken, klopt hij feitelijk wel? We lezen namelijk steeds vaker kritiek op die claim. De feiten op een rij!
De term “coral reef safe” is ontstaan uit de bezorgdheid over de schadelijke effecten van bepaalde ingrediënten in zonnebrandcrèmes op koraalriffen. Studies hebben aangetoond dat chemische stoffen die wij kennen als UV-werende filters zoals oxybenzone en octinoxaat bijdragen aan koraalverbleking en schade aan koraalriffen. Deze stoffen verstoren de groei en reproductie van koralen, en dat leidt tot die kleurvervaging, en uiteindelijk de dood van de koralen.
Beautymerken willen dit natuurlijk niet op hun geweten hebben, en zo ontstond de trend om deze stoffen uit producten te gaan weren, en vervolgens te claimen dat hun producten koraalrif-veilig of vriendelijk zijn. Het vervelende is dat er helemaal geen standaard is voor dit soort claims. Wat verstaan ze eronder, er zijn geen richtlijnen. Je kunt dus roepen wat je wilt.
Nou liggen deze filters überhaupt onder vuur omdat ze ook op het lijstje van hormoonverstorende stoffen staan. Dus koraalrif veilig of niet, de stoffen hebben inmiddels zo’n slecht imago, dat nog maar heel weinig fabrikanten in de wereld deze stoffen gebruiken.
Het is simpelweg altijd zinvol om eerst een ingrediëntenlijst te checken, om te kijken wat erin zit. Dat geldt voor uv-filters, voor conserveerstoffen, en, om maar een dwarsstraat te noemen: ook voor zoetstoffen en onnodige vulmiddelen in voedingssupplementen.
De tendens in zonnebrandland momenteel is om voor minerale filters te kiezen, met name zinkoxide, en filters van grote fabrikanten zoals Mexoryl van L’Oreal en Tinosorb van BASF. Ook is er een voorkeur voor niet-nano uv-stoffen. Nano betekent namelijk zo superklein dat de deeltjes bij een kwetsbare huidbarrière alsnog door de huid heen gaan. Daarnaast kunnen nanokleine deeltjes niet uit het milieu verdwijnen en dus ook zee-leven kunnen aantasten, en zijn ze ook moeilijk uit onze drinkwatersystemen te verwijderen. Overigens kunnen ook niet-nano minerale deeltjes neerslaan in het milieu en sediment vormen. Dit kan lichtdoorlating het water tegenhouden, wat ook weer nadelig kan zijn voor zee-leven.
Overigens is het wel zo dat de zorgen om de koraalriffen in sommige landen tot serieuze verboden van de eerder genoemde zonnefilters in zonproducten heeft geleidt. Denk aan Hawai en Palau.
Voorlopig blijft het onduidelijk of er ook niet andere stoffen zijn uit de wereld van chemie die leiden tot aantasting van de koraalriffen. Ook natuurlijke invloeden kunnen een rol spelen zoals klimaatverandering, opwarming van oceanen, verzuring en vervuiling door andere stoffen dus. Denk ook eens aan de plastic soep.
Het komt er bottom line op neer dat niet duidelijk is of de genoemde stoffen de boosdoeners alleen zijn. Het kan een vorm van schijnveiligheid bieden om ze te verbieden. Indachtig het feit dat ze ook een hormoonverstorende invloed kunnen hebben, maakt ze sowieso niet meer geliefd.
Ingewikkeld he…..
