Elke veertiger zit er nu middenin: het grijzende haar en het aantal grijze haren neemt de komende jaren alleen maar toe. Bij mannen is het nog altijd goed geaccepteerd dat ze grijs worden – hoewel ik het bij mijn eigen man nog niet echt kan verdragen omdat hij verder nog zo’n jonge uitstraling heeft – dus ja, er gaat af en toe wat in bij hem. Bij mezelf is het een gevalletje van tegenstrijdigheid. Ik ben geloof ik al voor 30% grijs en de uitgroei die momenteel te zien is liegt er niet om. Vanmiddag ga ik weer naar de kapper. Maar wat ga ik daar doen? Die uitgroei bij laten werken ofwel maskeren, of zal ik…….asblond gaan?!!
Het is wel heel uitdagend om voor asblond te kiezen, omdat ik dan (hoop ik) ook meteen van die grijze uitgroei af ben. Toch schuilt er een addertje onder het gras. Asblond staat namelijk heel anders bij een meid van 20 dan een meid van 45. Eind jaren zeventig/de vroege jaren’80 toen ik NewWave/Punkig was heb ik ook een tijdje asblond haar gehad en dat toepeerde ik flink. Het was mode, het was cool.
Wat je nu weer op de catwalk ziet is dus ook dat coole punkerige asblond en zo wordt het ook geinterpreteerd. Je wilt nu als grijzende veertiger heel graag een handige link leggen naar jezelf. Als het toch in is, ga ik er ook voor. Maar je (ik) vergeet een ding: ik heb niet meer het hoofd van een twintigjarige. Mijn huidkleur is al iets valer, mijn ogen al iets matter, die vette jeugdigheid van een twintigjarige is er niet meer en dan staat dat asblond ook echt heel anders. Het kan je dan toch ineens ouder maken dan je in werkelijkheid bent. En dat wil je nou net niet.
Neemt niet weg dat ik de gedachte wel spannend vind. Ik ben benieuwd wat ik vanmiddag bij de kapper ga doen met mijn haar….
Vier uur later: ik ben choco bruin! Niks grijs, niks zilver, niks wat daar tussenin zit en voor cool versleten kan worden. Kleurspecialiste Mirjam bij Jeffrey van Coup d’Etat in Amsterdam had maar 1 palet op haar netvlies staan om mijn verschijning weer een boost te geven: chocolade bruin. Maar wel een met een koele ondertoon, passend bij mijn huidtint, bij mijn verschijning, bij mijn kledingsmaak (altijd zwart) en mijn persoonlijkheid (stevig). Asblond….zowel Mirjam als Jeffrey keken me onzeker aan met een blik van ‘hoe kom je daar nou weer aan’…nouja er zijn een paar websites die dat verkondigden en daar plaatjes bij plakten die dat dan weer moesten onderstrepen. Ik kreeg alleen maar hoofdgeschud. Het zou me bleek maken, en saai.
Ik werd gesust dat ik wellicht van de zomer wel wat lichter zou kunnen gaan. Hmm…da’s natuurlijk wel cliche om te zeggen, jongens. Maar ik ben overstag gegaan. Ik ken het chocolaatje, doe dan maar, maar graag in die koele variant ja. De kleur is prachtig, de glans is optimaal, de textuur van mijn haar voelt goed. De uitgroei is met verf gedaan, de rest van het haar met kleurshampoo.
En toch stiekem denkend dat het jammer is dat een kapper het experiment niet met je aan durft, want hoe dan ook…ik stond er wel voor open. Ik heb me om laten praten naar de perceptie van twee kappers over mijn persoon. Ik vind het niet erg, ik vind het wel grappig, maar ook fascinerend. Waarom ziet men mij zoals men mij wil zien? Ik zie meer kanten van mezelf. Lastig vak hoor, kapper zijn.
Lees ook:
